Ο Πελάτης ακολουθούσε μια πολύπλοκη παραγωγική διαδικασία, με πολλά τελικά προϊόντα, πολλαπλά ημικατεργασμένα προϊόντα και μεγάλο αριθμό μηχανημάτων των οποίων οι χειριστές ανακατανέμονταν συνεχώς. Δεν υπήρχε δομημένος τρόπος μέτρησης της απόδοσης και της παραγωγικής δυνατότητας και δεν χρησιμοποιούνταν «εργαλεία» προγραμματισμού. Όλη η δραστηριότητα καθοριζόταν σε καθημερινή βάση. Επιπλέον, εντοπίσαμε την απουσία «εργαλείων» για τον εντοπισμό και καθορισμό των αναγκών πωλήσεων (προγραμματισμός ζήτησης), τον προσδιορισμό της παραγωγικής ικανότητας (προγραμματισμός παραγωγής) και την αγορά πρώτων υλών (προγραμματισμός υλικών). Εκτός από το τελευταίο, ένα από τα κύρια τμήματά του ΣΑΕ (Συνολική Αποτελεσματικότητα Εξοπλισμού) μετρήθηκε σε 62% (χαμηλό) και υπήρχε ένδειξη πλεονάζουσας ικανότητας προσωπικού άνω του 30%.
Για να εξασφαλιστεί η υιοθέτηση του πλέον βέλτιστου συστήματος διαχείρισης της παραγωγής: